بسیاری از مشکلات ما، از ذهن ما ناشی می شود و به بیرون از ما مربوط نمی شود. برای حل این مشکلات، باید از دست سرزنش بیرون بر داریم و به درون خود نگاهی عمیق تر بیندازیم. اگر ما بدانیم که خودمان باعث بسیاری از گرفتاری خود هستیم، آن گاه می توانیم نگاه خود را عوض کنیم و بدین سان، در زندگی خود دگرگونی های اساسی ایجاد کنیم.

در ضمن، خوب است دست از سرزنش دیگران نیز بر داریم. این کار، وقت ما را تلف می کند. به دیگران اجازه بدهیم همانطور که هستند، باشند. نگاه ما به زندگی بر زندگی واقعی ما تاثیر بسیای می گذارد. 

مسئله ای که ما در ذهن خویش می بافیم به مسئله های واقعی زندگی ما تبدیل می شوند. آری اگر ذهن ما سامان بیابد زندگی واقعی ما نیز سامانی نیکو خواهد یافت.

ذهن ما بسیار قدرتمند و تاثیر گذار است. همه ما از یک ذهن پر قدرت بهره مند هستیم اما اندکی از ما از قدرت ذهن خویش استفاده می کنیم. ذهن هم می تواند زندگی ما را ویران کند و هم می تواند در خدمت زندگی ما باشد. به عده ماست که از ذهن خویش چگونه استفاده کنیم.

(...)

ما با فکر های خود دنیای می سازیم سپس در این دنیای ساخته شده از فکر های خود زندگی می کنیم. مابا فکر های خود دنیای می سازیم آنگاه این دیای ساخته شده از فکر ها را باور می کنیم. باور ما باعث می شود تا دنیائی را که از فکر ها ساخته ایم واقعی طلقی کنیم.

بدین سان در فکر های خود زندگی می کنیم. حال آنکه گمان می کنیم این دنیا، دنیای واقعی ما و این زندگی ماست. اگر دوست نداری دنیای را که هم اکنون در ان زندگی می کنی فقط کافیست که فکر های خود را باور نکنیم.

برای درک بهتر این نوشتار پیشنهاد می شود از اینجا شروع کنید.

دانداپانی راهب کارآفرین از قول مربیش مثالی را تعریف می کند. او می گوید یک دستمال کاغذی را در نظر بگیرید. در وسط آن خودتان (من) و در هر گوشه آن اسم خانواده، شغل، دوستان و مثلا کشورتان را بنویسید.

حالا را دستمال را روی میز گذاشته و از نقطه وسط جائی که خودتان(من) را نوشته اید دستمال را گرفته و از میز بلند کنید. می بینید که همزمان با بلند کردن نفطه وسط، چهار گوشه دستمال یعنی خانواده، دوستان، شغل و کشورتان هم بالا می آید. او سعی دارد با این مثال ساده این مفهوم را به شنونده برساندکه تنها راه رشد اطرافیان، محیط پیرامون و جامعه، رشد خود است.

این مثال به زیبائی و سادگی مفهوم رشد کوآنتومی را توضیح می دهد. با توجه به نوشتار قبلی ما فهمیدیم که کوچک ترین واحد تشکیل دهنده هر پدیده از انرژی با هر کیفیت و کمیتی (اشیاء، گیاهان، انسان، صوت، هوا) واحدی است که دانشمندان نامش را کوآنتوم گذاشته اند و با استفاده از عینک کوآنتومی توانستیم همه چیز را به شکل نقطه و خط هائی متصل به هم یا همان نقاط ریز کوانتومی ببینیم. 

در ادامه متوجه شدیم که که هر حرکت فرکانسی/کوانتومی رو سایر نقاط تاثیر می گذارد و حالت آن ها را تغییر می دهد. حتی افکار و احساسات ما به عنوان کیفیتی از فرکانس و انرژی رو سایر کیفیت های فرکانسی(انرژی) موثر است و بافت کوانتومی همه چیز به دلیل این تاثیرات، مدام در حال تغییر و دگرگونیست. 

طبق این نظریه تنها راه حل صحیح بالا بردن رشد آگاهی یک پدیده فکری/احساسی (فرهنگ، شعور، طرز فکر)(چهار گوشه دستمال) رشد و ارتقاء سطح آگاهی و فرکانسی خود به عنوان مرکز دستمال روی میز است. ما با کار بر روی سطح آگاهی خود و رشد دادن آن بر سطوح فرکانسی/کوآنتومی خود تاثیر گذاشته و به دنبال آن بر محیط کوآنتومی پیرامون خود تاثیر می گذاریم و آن را رشد می دهیم.

این روش شاید بهترین، طبیعی ترین و سالمترین روش برای افزایش سطح آگاهی ما در مقام یک جامعه و به دنبال آن کل بشر است.